Talibus igitur furiis pertinacis obstinacię turba exagitata, ut omne suis ius
terminis exturbet, insistit; et ne principi religioso refugii locus usquam
relinquatur, ac ne quemquam sua uitia redarguentem superstitem deserat, uesanię
suę simul et dementię intercussoribus circumquaque demone comitante ceu uentis
transuolantibus decertat.
Sed ueluti pietatis magister Iherusalem cum filiis suis in ipsum perhennis
misericordię fontem phariseorum consilio et scribarum instinctu sepius
conspirantem, uentura denuncians, utpote futurorum insciam deflebat, sic iam te,
Iutia, ob insolentiam te inhabitantium et dei hominem probitatis inimici
instigatione persequentium nonnullus pietatis preco, ob hanc insolentiam
superuentura tibi incommoda sed tuis interim uisibus abscondita prospiciens, non
immerito defleret, cum te presentibus tantum credere et non uisis, immo tamen
aduenturis, fidem quam minime cerneret adhibere. Quapropter his te querelis
aggredi non incongruum:
Gens inimica bonis, iusto cur insidiaris?
Cur furiis actus firmas cum demone pactus,
Vt, uelut ille polo tumidus dimittitur alto,
Sic tu de proprio deturbes commoda solo,
Vt simul et rabidus et sis pietate priuatus?
Dicque: tuo tantum cur pellis ab orbe patronum?
Et, quod temptabas, cum perfecisse ualebas,
Cur non implesti, quo te post gloria iusti
Et crescens tereret et deiciendo leuaret,
Vt, cum deueniens eius manifesta uideres
Signa, decus, doxam, propriam cognoscere noxam
Posses et nudas titubans admittere plantas
Ingrediensque sacras contrito pectore ualuas,
Ponens exuuias sumpta probitate ueternas,
Et simul exertos sursum retinere lacertos,
Ora rigans lacrimis et tundens pectora palmis,
Et genibus flexis ueniam deposcere noxis,
Improperans sceleri proprio, grates sed honori
Martyris attribuens et facta facinora deflens?
Sed quod tu, Iutia, contempnis habere superba,
Emula facta tua capit ecce Pheonia clara;
Et, quamuis cęptum perfecerit illa malignum,
Ipsa tamen gestis signis letatur honestis,
Assidue spectans uice conuersaque frequentans
Cum nunc exorat, quem expirando negarat,
Pectore concusso uultu soloque remisso
Et uisu madido pugnis et corde retunso
Atque genu flexo, tristis pro crimine facto,
Vt fore pacatus uelit illis et miseratus
Continuaque prece priscum scelus abluat omne.
Aureolis aula donis ditatur et ipsa,
Hicque nitent fului nunc ornamenta metalli
Cum serico gemmis croceo preciosa decoris;
Confluit huc populus, habet hic pia gaudia uulgus
Exultatque sacrum se percepisse patronum;
Organa cum tibiis resonant dulcisona pulchris,
Et cytharas plectro quatiunt speciosa canendo.
Hęc tu cuncta tuis furibunda repellis ab horis;
Illa leuatur habens, quę tu minueris amittens.
Ista locis uerum seruantur in ordine rerum,
Quis nunc commissis dentur loca tempora gestis.
