At uero hostis pertinax obstinaci insolentia basilice parietibus insistit et cum sagittis saxa per aperta emittit; duceque precipuo tam lapidibus (ut Stephano) tunso quam et telis (ut Sebastiano) saucio edes sacra tam eius quam et sociorum uulneratorum ac demum occisorum cruore perfunditur et, ut ita fatear, preciositate martyrii eorum iterato consecratur. Verum, ut passionum Christi rex deuotus imitator efficeretur, ueluti dominus Ihesus in cruce in medio iniquorum positus, sic et iste inter cuneum aduersę multitudinis constitutus aquam sibi sitienti porrigendam inter furentium tela expetiit.

Quam cum quidam pietate motus haustam deferens ei per fenestram porrigeret, alius hasta intromissa et uase de manibus utrorumque excusso ac simul aqua effusa regi quidem sitim extinguendi ocium ad modicum abstulit, illi uero pietatis premium non ademit. Ille autem haud longo post tempore uesania actus fonti superimminens, utpote sitim propriam extincturus, capite tandem in profunda demisso genibusque desuper monstruose distensis spirituque scelesto ad infima baratri extracto cadauer ibidem exanime ueluti diuinę ultionis indicium superuenientibus inspiciendum reliquit. Et hic quidem hoc modo deficiens in seruum dei se deliquisse manifesta expertus est ultione.

Sed quid amplius? Eloquar an sileam? Sceleris etenim cępti malignitas perfecta exprimenda incumbit, et, opus seculis detestandum ut depromatur, series deposcit. Huc usque namque gloriosum principem cum insignissimis heroibus contra aduersarios decertantem inspiciebamus et ueluti prope assistentibus arma pii affectus subministrabamus; nunc uero, cum omnia presentia ad occasum uergant, et floribus maturatis tempus sectionis adueniat, licet ob humanę fragilitatis compassionem dolori deputetur iam gloriosissimi uiri presentiam seculo sublatam edicere, ad potioris tamen leticię accrescit incrementum eum post laboriosi certaminis cursum ad superna euectum laudibus extollere.

Sed quid de insensatę plebis rabie et uesania edisseram? Cum enim terreno principi aduersatur, in ipsum uirtutum dominum furoris sui machinas inuehere non ueretur. Ignem namque sacris appositum edibus, ne sancta comburerentur, desuper extinctum inspexerat; ducem religiosissimum inter arma stridentia et saxa uolantia positum utilia queque ac rationabilia persuadentem et pacifica pollicentem audierat; sed spiritu malignitatis impleti et spiritu benignitatis euacuati nec diuinis mouentur uirtutibus nec humanę rationis mitigantur persuasionibus.

Superni quippe arbitris consilium perficiendum imminebat, qui hoc modo athletam suum de erumpnis presentibus sempiternę quieti inserendum aduocabat. Nam et illi perpetuę parabatur glorię memoria, istis uero perhennis detestationis infamia; qui, ueluti de domini persecutoribus dictum est, si cognouissent, in principem gloriosum arma furoris sui non intulissent.