Interempto itaque rege alius Henricus intronizatus, quem ob melliflue dulcedinis <habitudinem>A Agnum cognominabant; cuius temporibus vberrima cunctarum rerum extitit habundantia. Quo defuncto Canutus, Magni f<ilius>A illius, quem in Schania supra <meminimus>A occubuisse, in Vibergensi placito creatus in regem, Suenone a Scanensibus intronizato, qui filius supra memorati crudelis extitit Henrici. Qui dum inter se numerose decertarent, Valdemarus, sacro cruore oriundus, Ringstadiensis Canuti filius, patris tunc potitus <feodo>A, quasi medius illis alternum impendebat subsidium. Post multum autem temporis, habito consilio in Lalandia, | decreuerunt arbitri equa partitione regnum in tria partiri pactumque federis sacramenti firmitate roborare. Nec diu pacti huius durauit firmitudo, prout rei exitus probauit. Nam tempore autumnali in Roschildensi ciuitate celebrato concilio tres prefati sollennizantes vna conueniunt, apud Suenonem primo regem epulantes. Qui, dolum commentatus, pacis fideique integritate uiolata, tempore serotino, post vesperas celebratas, instructis catholicianis Canuto et Valdemaro mortem machinatur. Extinctis vero luminaribus Canutum martyrio coronantes interemerunt; Valdemarum dum stricto mucrone confodere molirentur, in coxa | haut modico vulnere percepto, diuina elapsum conseruauit gratia. Vt autem <a>A vulneris dolore aliquantisper conualuit, <in Jut>Alandiam profectus exercitum congregauit.