XV.

At Scanienses, quamuis ei prius auxilium negauerunt, nunc communi consilio, quasi penitencia ducti, omnes unanimiter susceperunt eum, dicentes se uelle uiuere et mori cum eo, Ascero tunc archiepiscopo existente. Iste primus archiepiscopus in Dania et in Swethia et in Norwegia extitit, <uir> acer et amarus, † et sapiens et nullius constancie. Hic in tanta perturbacione regni se murum pro domo Israel non opponebat, sed quocunque aura flabat, ut arundo uento agitata illuc se uertebat. Eo tempore Lund muro et uallo iussu Herici est circumdata.

Nicholaus interea expedicionem terris sibi subditis indicauit et, ut omnes meliores pridie Nonas Iunij Scaniam uenirent, cum omni diligencia precepit. Nam predicto termino sancta dies Pentecostes celebrabatur. Igitur secunda feria incaute de nauibus ascendentes nec de rebus suis sapienter disponentes, occurrit eis Hericus cum de citu et inenarrabile et inrecuperabile dampnum toti Danie intulit. Heu crudelis annus, dies amara, dies mortis, dies tenebrarum, doloribus plena, singultibus onerata! Heu dies, in qua Magnus occiditur, flos Danie deprimitur!

Pulcherrimus iuuenum, fortis robore, hylaris dator, et sapiens et constancie amator, Magnus occiditur et cum eo <duo> duces et quinque episcopi, Petrus Roskildensis, Thoricus Ripensis, Ketillus Westeruicensis, <Ulkillus Arusiensis>, Henricus expulsus de Swethia. Adelbyorn Sleswicensis, insanabili uulnere sauciatus, uix annum et dimidium superuixit. Sextum autem, Eskillum episcopum <Vibergensem>, duobus annis ante istud bellum Hericus fecit interfici in ecclesia matutinalibus horis inseruientem, uirum pulcherrimum et prudentissimum et optime litteratum.