XX.

Rex autem Hericus, firmissima pace facta in patria sua, decimo anno regni sui regnum resignauit, monasterium adijt et habitu religionis recepto mundi miserijs feliciter ualefecit. Deinde bono fine quieuit in domino. Post cuius mortem conuenerunt Iutenses et elegerunt Kanutum, filium Magni, filij Nicholai regis. Scanienses uero elegerunt Swenonem, filium Herici Emunj, et constituerunt eum super se regem. Vnde facta est longa concertacio inter Swenonem et Kanutum annis XII. Succedente enim Svenone in regnum pax perijt, excitatur sedicio, et commocio intestina eciam pacificos ad prelia prouocauit.

Tandem decimo anno conuenerunt omnes Dani et paci consulentes elegerunt duos reges, Kanutum, qui prius fuerat electus a Iutensibus, et Valdemarum, filium sancti Kanuti ducis et martyris. Sveno uero expulsus a Dania fugit in Saxoniam ad socerum suum, ducem Saxonie, cum quo fere tribus annis mansit, a regno remotus. Tercio demum anno sub specie pacis ad patriam remeauit. Tunc quidem Sveno, Kanutus et Waldemarus, fideiussoribus interpositis in unum conuenerunt, et prudentum consilio paci consulentes sedicionem regni sedare satagebant. Tali ergo condicione confederantur cognati, ut regionis diuise quislibet illorum terciam partem libere possideret.

Et facta sunt fedus fictum et pax falsa. Conuenientibus enim illis Roschildis Kanutus et Constantinus, cognatus eius, a Svenone nequiter necantur .V. Idus Augusti; Valdemarus uero grauiter sauciatus euasit. Qui fugiens in Iuciam auxilium Iutensium pecijt. Post quem ueniens Sveno et in Gratheheth cum eo dimicans, prout deus uoluit, infeliciter occubuit, dignum insidiarum consecutus finem. Cuius corpus in ecclesia uillule terre commendatum est.

Post hec gloriosus Valdemarus, filius sancti Kanuti ducis et martyris, filij Herici regis Boni, a cunctis optimatibus Danie in regnum assumptus atque ab Eskillo archipresule in regem unctus et purpuratus et diademate gloriosissime coronatus atque in regni solio honorifice collocatus est anno dominice incarnacionis .M.C.LVII. Qui regnum Danorum uiginti sex annis nobiliter rexit. Nam paganos ad fidem, fideles ad pacem, pacificos ad securitatem prouocauit; odium in dilectionem, dolorem in gaudium, bellum in pacem et egestatem conuertit in opulenciam. Cui successit filius suus Kanutus, et post eum Waldemarus, frater eius, in regnum leuatus est.