Sub necis hoc signo constructo clauditur antro,
Marmoris aduersi moesto quod carmine psallo,
Saxoniae proles, ducis inclyta filia Mysszern,
Nomine Christina dudum regina Johannis
Principis eximii Danorum tum Norichorum
Suecorum nec non Gothorum sic reliquorum.
Quum foret haec regina, simul cum principe coniunx
Diuino genuit faustos e munere foetus.
Hinc orbata viro virtutum culmina scandens
Omnibus in gestis Christo se contulit horis,
Casta, pudica, pia fidei primordia gestans.
Faustorum voluit mores quae Danica regna
Immortale decus Christum venerata reliquit.
Cultum divinum donis insignibus augens
Presbyteros, monachos, praestantes ordine cunctos
Christo divinctos feudis donavit ut heros.
Vexatas viduas, magnos, gnaros, generosos,
Infantes, vetulos tutelis muniit omnes.
Christi gestantis Francisci stigmata fratres
Zelo materni peramavit pectoris imo
Ut genetrix mundo natos e corporis alvo.
Virgo ceu prudens haud criminis obruta somno
Fert oleum liquidum pietatis lampade splendens,
Formoso vigil occurrit mox obvia Christo
Saeuam dum mortem sonuit vox ultima sponsi.
Atque vicina neci grandi certamine fessa
Septima dum sonuit nocturni temporis hora
Idus sexto luna quinta mense Decembri,
Quo concepta die fertur purissima virgo
Conscendit patris summi penetralia coeli.
Cuius ad lethum luxit mox Danica turma,
Mugitus praestans splendent dum funeris arma.
Accingunt veste Francisci tenera membra
Quadratur fratrum templo dum regia tumba.
Sarcofago tegitur profesto martyris almi
Thomae, quem dubium subeunt natalia Christi,
Funus regale conditum more vetusto.
Ψalmis cantatis sepelitur honore peramplo
Conjugis ad laevam consortis foedere palmam
Anno milleno quingente vigen quoque primo
Partum post Christum concluso virginis alvo,
Summo qui patris nos praestet vivere throno.
