Hanc tibi Tycho tuus transmittit Erice salutem,
Si qveat ulla salus esse, ubi regnat amor.
Omnis amans animo langvet, nec corpore firmo est;
Est res plena adeo debilitatis amor.
Nunqvam secum habitans, alieno in corpore vivit
Is, qvem solliciti tangit amoris amor.
Invidet alternam reqviem placidumqve soporem,
Dum vigilat pernox irreqvietus amor.
Musarumqve choros, pulcher qvos ducit Apollo,
Et superum laudes non bene novit amor.
Nec secreta capit Vestalibus abdita sacris,
Qvamvis igne magis ferveat omnis amor.
|Lucidaqve astra poli, sublimia templa Deorum,
Nec bene utroqve videt lumine captus amor.
Sic nunqvam reditura iterum juvenilia perdit
Tempora, dum nimium tempora torqvet amor.
Sic frustrare solet properantis commoda vitæ,
Dum vivo qvid sit vivere nescit amor.
Hæc et mille alias cum secum incommoda portet,
Qvamvis nulla qveat cernere cœcus amor,
Cur flagrante volens furtim te conficis igne?
Cur tibi tam charus non sat amicus amor?
Desine perpetuo sentire Cupidinis arcus,
Desine, nec constans pectora lædat amor.
Et si nosse velis, qvis sit modus, unde licebit
Evitare ictus, qvos jaculatur amor,
Accipe, sed caveas, ne nominis implicet error;
Fac novus alterius sit medicamen amor.
Si te blanda Venus per tela Cupidinis urget,
Palladis egregius substituatur amor.
Si nocturna qvies nimium frustratur amore,
Urania astriferæ sit tibi noctis amor.
Sive Cupidineo te nox qvoqve conficit igne,
Sit tibi Vestarum lucidus ignis amor.
Deniqve qvicqvid erit, leviter qvod nectit amorem,
Et gravis et melior fac cito pellat amor.
Sic amor alterius fiet medicamen amoris:
Omnia qvi vincit, se qvoqve vincat amor.
Tu modo, si dubitas, notam te confer ad arcem
Uraniæ, insvetus hic tibi crescet amor.
Crescet, et alterius fervor decrescet Amoris;
Hic in amore potes discere qvid sit amor.
Seu juvet Æthereas mundi specularier arces,
Ætheris intrabit pectora mirus amor:
Seu magis igniferas placeat scrutarier artes,
Magnus in igne aderit, cum siet ignis, amor.
Musarumqve choros dulces et Apollinis artes,
Qvas Charites redamant, numne repellat amor?
Singula qvid referam? Veri penetralia amoris
Quando subire datur, vanus abibit amor.
Hæc tibi Tychonis, qvo te multumqve diuqve
Proseqvitur, charus scribere jussit amor.
Nec scripsisse satis fuerat, nisi pressa veniret
Littera, suppressus qva vetus iret amor.
|Pressis ille tuo residens in corde lituris
Scillicet est pressis obliterandus amor.
Vt novus et melior, qvi te revocetqve juvetqve,
Impressus menti restituatur amor.
Imprimere Uraniæ Musæ, Vulcanus, Apollo
Qvem poterint, vanus qvando peribit amor?
Id si noster amor, si typi et littera pressa
Expedient, aderit mox tibi qvantus amor?
Magnus is est, fateor, qvo nunc torqveris amore,
Parvus erit, veniet cum tibi verus amor.
Nec frustra hunc veteres parvum finxere Poëtæ,
Cum neqve sit magnus sit neque fixus amor.
Sydera nec vincit penetrat nec viscera terræ,
Sed perit in minimis iste pusillus amor.
Verior et major typis tua pectora nostris
Musa omnes superos orat ut intret amor.
Sin minus et solidum nunc aspernaris amorem,
Forte olim dices: sicne fefellit amor?
Sicne fefellit amor? bona sic mihi tempora ademit?
Tunc etiam nolles, iste fuisset amor.
Sed cave ne sero nimium, cum occasio calva
Aufugiet, pectus serior intret amor;
Pœnitet hunc frustra, qvem sero pœnitet, et cum
Nulla salus restat, stat qvoqve nullus amor.
Nunc igitur vigor ingenij et tibi firma juventus
Cum siet, assvetus fac valedicat amor.
Insvetus subeat, validum qvi corpore, mente,
Artibus, ingenio te tibi reddat amor.
Utqve valere qveas, qvod amoris liber et igne
Efficies, dicit nunc vale firmus amor.
