NOBILIS, generose et magnifice Domine. Gratulor non tam Magnificentiæ vestræ, quam Academiæ et urbi Rosarum, de incolumi in hanc urbem adventu vestro, quam vere Generosæ Nobilitatis vestræ sapientia, virtus, doctrina et in Rempublicam literariam merita et Nominis vestri claritas, splendor ac gloria, excellenti virtute ac bene meritis parta, deinceps illustriorem et clariorem efficiet. Quod igitur CICERO alicubi in Orationibus exclamat: O terram illam beatam, quæ hunc virum exceperit! patriam ingratam, si eiecerit, miseram, si amiserit! idem ego ijsdem verbis nunc usurpo, et Deum æternum, suæ sapientiæ et virtutis radios, ingenij et virtutis Heroicæ dona in mentes præstantium virorum effundentem, precor, ut Μ. V. incolumem et florentem perpetuo servet, et migrationem in hanc urbem clementer gubernet, ut paulo post eos, qui talem virum dimiserunt, erroris sui pœniteat, et quem retinere omnibus viribus non studuerunt, retrahere tandem ad se omni contentione enitantur. His coram Μ. V. ad nos advenienti gratulaturus eram, si accurrere ad M.V. per Arthritidem, quæ me totum possedit, licuisset. Nunc, quæ proficisci a mea tenuitate possunt officiola, reverenter defero, et pro eruditissimis ad me literis et volumine epistolarum, mecum superioribus mensibus communicato, reverenter gratias ago.