Episcopo Ottoniensi.

Solicitudinis pastoralis officium, (quod super omnes orbis ecclesias et monasteria dispositione divina licet immeriti gerimus, pulsat et excitat mentem nostram, ut illa pia devolorum desideria, per que regularium personarum, presertim novelle plantationis, que mundanis religatis illecebris sub arctioris vite observantia se perpetuo divinis obsequiis manciparunt, paci et quieti consulitur, animarum salus, divini cultus et religionis augmentum procurantur, per que etiam Christi fideles ad fundationes et edificationes ecclesiarum et monasteriorum aliorumque piorum locorum ferventius animantur, grato confoveamus assensu et apostolici favoris presidio benignius prosequamur).

Exhibita siquidem nobis nuper pro parte Erici Svecie Dacie Norvegie Sclavorum et Gothorum regis petitio continebat, quod ipse olim zelo fidei et devotionis accensus cupiens ordinem s. Augustini s. Salvatoris nuncupatum, dudum auctoritate litterarum Urbani VN et Gregorii XIN approbatum, in regno suo Dacie vigere ac utriusque sexus personas, que sub regulari habitu et observantia dicti ordinis virtutum domino exhiberent perpetuo famulatum, in eodem regno collocare, parrochialem ecclesiam in Skemmynge Ottoniensis diocesis, que de jure patronatus ipsius regis et in loco ad hoc abili et idoneo situata existit, de tuo et Johannis de Kesynck rectoris ejusdem ecclesie consensu pro novella plantatione dicti ordinis, in duo, unum videlicet monialium et aliud monachorum, jam in eis receptorum et inibi laudabiliter in divinis servientium, monasteria et conventus erexit ac nonnulla edificia mansiones domus dormitoria et cellulas cum aliis officinis necessariis de bonis sibi a deo collatis fundavit et construxit ac inibi abbatissam, per quam in temporalibus, et confessorem generalem, per quem in spiritualibus monasteria hujusmodi gubernari voluit, instituit necnon jus patronatus et ecclesiam hujusmodi cum nonnullis ipsius ecclesie possessionibus curtibus agris ortis pratis piscaturis colonis et censibus ac fructibus, reservata tamen de illis pro dicto rectore et ejus successoribus .. congrua portione, unde commode sustentari, episcopalia jura solvere et alia sibi incumbentia onera supportare valeant, monasteriis et personis predictis pro dote donavit ac alias etiam monasteria ipsa de propriis bonis sibi a deo collatis sufficienter dotavit, ipsaque monasteria et eorum locum hujusmodi in Marienbo vulgariter extunc perpetuis futuris temporibus ob specialis devotionis affectum nominari voluit et nominavit.

Quare pro parte dicti regis nobis fuit supplicatum, quatinus erectioni fundationi donationi et nominationi ac aliis premissis robur apostolice confirmationis adjicere necnon, ut eadem monasteria in Marienbo privilegiis quibuscunque aliis monasteriis dicti ordinis a sede apostolica quomodolibet concessis gaudere valerent, concedere dignaremur.

Nos igitur, cupientes, ut dicta monasteria in Marienbo eo salubriora, quo potioribus fuerint apostolicis confota favoribus, in eisdem spiritualibus et temporalibus suscipiant incrementa .., fraternitati tue mandamus, quatinus, si est ita, erectionem fundationem donationem nominationem ac alia premissa et quecunque inde secuta auctoritate nostra confirmes.

Nos enim ... tenore presentium decernimus, quod prefata monasteria in Marienbo necnon abbatissa et confessor ac moniales et monachi omnesque alie utriusque sexus persone pronunc in eis degentes et eorum posteri exnunc perpetuis futuris temporibus omnibus privilegiis aliis monasteriis et locis ac personis dicti ordinis .. a dicta sede concessis plene .. valeant .. gaudere, sicut monasteria loca et persone hujusmodi, quibus ea concessa sunt, illis gaudere noscuntur.

Datum Constantie 7. id. aprilis anno 1.