forrige næste

Tekst efter UBStL l.l.

Mynen denst to allen tyden.

Wetet, gude vrunt her Yorden, alse ik iw sprak van Hinryck Tarnevytzen weghen, vft gy van Lubeke enen vrede myt em holden wolden, des sede gy, gy werens allene nycht mechtich, gy wolden gerne myt deme rade darvmme spreken vnde wolden my ene antworde seggen, sedder sede gy my, gy hadden myt en darvmme spraken vnde wen ik yd iw toscreue, so scholde he juwer velych wesen, dat hebbe ik Hinrike secht van juwer weghen, dat he to der Wysmer schal komen vnde schal juwer velych wesen vnde der juwen, des sta ik vor enen vrede, bede vor iw vnde vor em wente IIII weken na Paschen van dysser tijd, dat desse breff screuen is, vnde hebbe id d{ae}n vmme juwes besten wyllen vnde syns, dat ik gerne seghe, dat gy iw wol vorlykeden, dat were my leff, dat iw alsulkes dynghes nyn n{oe}t endede to beyden syden.

Vnde, leue her Yorden, vorwart my darane, alse ik iw to loue vnde my dar macht ane lycht.

Darmede beuele ik iw Gode.

Screuen vnder mynem inghesegele, Juncghe Vycke van Vytzen, in Palmedaghe, vnde ik quam em er nycht to sprake.

I perioden frem til 30. juni 2021 vil redaktionen udelukkende udarbejde tekster.