Wy Erik, van Godes gnaden to Dennemarken, Sweden, Norwegen, der Wende vnde Goten koningh vnde hertoghe to Pomeren bekennen vnde don wytlik allesweme an desseme jegenwardigen breue, alse de burgermeystere vnde radmanne van Lubeke an vns besand vnde toscreuen hebben, begerende, dat se myd vns to enem veiligen vruntliken dage komen muchten, vmme to vorsokende, offt men myd der hulpe Godes tuschen vns beyden delen icht vinde muchte, dat to vrede vnde gudliker eendracht denen moge, vnde wente se darvp vnses leydebreues begheren, so gheue wy vnde ghunnen den sendeboden des ergenanten rades van Lubeke, de se darvmme to vns sendende werden, vnde darto den yennen, de se van der Holzeden heren wegen vnde van Hamborgh, L{ue}neborgh vnde van der Wysmer dar ok myd sich bryngen, de vnse redere vpnemende werden, vnse seker geleyde vnde vulle veilicheyt myd eren personen, hauen vnde gudern vpp der reyse vnde wedder to hus, to komende to Horsnysse in Jutlande bynnen dren weken nach sunte Johannes Baptisten dage to myddensomer negest komende vnde darsulues to Horsnysse to wesende vnde van dar wedder in ere behold in guder veilicheyt to theende vor vns, de vnsen vnde alle den yennen, de vmme vnsen vnde vnser ryke willen don vnde laten willen vnde scholen.

Des hebbe wy na rade vnde vulborde vnser redere jegenwardich vnse secret ingesegel heten hengen an dessen breff, de gegheuen vnde screuen is to Nyborgh, vp vnseme slote in Fune, na Godes bort dusent veerhundert darna in deme twevndedruttighesten jare, des dingesdages in den Pingxsten.