Exponit Olauus Jacobi presbiter Roskildensis diocesis, quod, cum ipse olim quadam gravissima infirmitate teneretur, in presentia gardiani Haffnensis conventus fratrum Minorum sepulturam elegerit, qui gardianus dicto Olauo suasit, ut ordinem fratrum Minorum voveret, [ut] eum a pena et culpa absolvere posset, adjiciens eum a dicta infirmitate non posse evadere. Verum dictus Olauus, adeo corporis viribus destitutus, causante infirmitate predicta, ut etiam mentis exilium pateretur, dictum ordinem vovit, sed postquam convaluit, minime approbavit, quin imo contradixit. Et quamvis creditur dictum Olauum dicto voto fore non obligatum, piarum tamen mentium est timere, ubi culpa minime reperitur; quare supplicat Olauus prefatus, ut eum dicto voto non obligatum vel saltem ipsum in aliud pietatis opus commutari mandare dignemini gratiose, attento, quod dictus Olauus adeo debilis complexionis existat, quod non possit observantiam regularem observare, et de huiusmodi infirmitate et mentis alienatione habeat testes. Fiat, prout de jure. T. Datum Rome 12. kal. martii anno 2.