QVID iuuat, assiduis studio im pallescere chartis,
Et Sophiæ antiquæ sensa reposta sequi?
Per mare, per terras, duros subijsse labores,
Ut liceat celsa Palladis arce frui?
Si Mors cuncta abolet, si non timet arma Mineruæ,
Doctrinam ingentem si leuis hora rapit.
Occidit, ah dolor! ah! iuuenilibus occidit annis
PRATENSIS, quo vix doctior alter erat;
Quicquid habent etenim veterum monumenta Sophorum,
Diuini quicquid scripta Platonis habent,
Et, Paracelse, tuas expertus calluit artes,
Doctorum licet hîc vulgus inane stupet.
Sive Machaoniâ Medicamina conderet Arte,
Non dubiam sensit plurimus æger opem;
Sive poli leges scrutatus scanderet Astra,
Excelsa ingenio subdidit Astra suo:
Pieridumque adeo fuerat nutritus in vlnis,
Ut Decus et Specimen Vatibus esse darent:
Quam facile is poterat, cum Musica læta placeret,
Et voce et fidibus dulce sonare Melos.
Singula quid referam? cunctas percalluit Artes,
Doctrinæque ingens hauserat omne genus:
Et pariter Virtutis amans, Iustusque probusque,
Suavibus et placidis Moribus auctus erat.
Non vlli nocuit, non inuida corda gerebat,
Profuit ille bonis, pertulit ille malos.
Quam pulchrum est, hominem pariter doctum esse probumque!
Cum doctus malus est, lausque decusque perit.
Hunc sed utroque bono siquidem Natura beauit,
Gratior hinc cunctis plusque adamatus erat.
|Is tamen ante diem, medio sub flore Iuuentæ,
Concidit: ô sæuum Ius Libitina tuum!
Iamque valens mortis minimum fera tela timebat,
Cum Iuuenem iaculis insidiosa ferit.
Qui toties Terras, toties Mare tutus obiuit,
Forte sedens, alios dum docet, ecce perit;
Non rapere hunc bellax poterat Germania, non hunc
Gallia, dum mutuâ cæde timenda furit:
Nil nocuêre Alpes, nec celsior Appenninus,
Dum Latii, procul hinc, celsa Theatra videt:
Obfuit haud sæuis vicina Vngaria Turcis,
Nilque alia a nostris dissita Regna focis;
Debuit in Patria, mediis permixtus amicis,
Inque sua egregius stans statione mori;
Vt mors congrueret vitæ, qua semper Amicis
Et Patriæ magnis profuit officiis;
Armaque cum morti contraria plurima haberet,
Ut nisi ab insidiis succubuisse nequit,
Id metuens, Iuuenem non vi sed fraude petebat,
Nec prius indicto Marte, inopina rapit.
Sed quid in hoc victo tantum Mors sæua triumphas?
Quem tibi dum licuit vincere, victa iaces:
Nam, velut is viuus coluit pia Dogmata CHRISTI,
Sinceræ ex animo Relligionis amans,
Sic moriens animam CHRISTO concredidit, idque
Non vetuit; quamuis Mors inopina foret;
Teque, extrema trahens suspiria, CHRISTE, vocauit,
Qui nos perpetuo, ne moriamur, obis:
Te duce, nunc igitur, victa de Morte triumphans,
Et Mundi et Mortis despicit insidias.
Obiit Anno 1576. Ætatis 32.
Manibus Amicj Optimi et desideratissimi,
Viuo quod promiserat, persoluit
TYCHO BRAHE
Vraniburgj
1584.
