EX literis tuis Cantabrigiæ 12. Novemb. anni præcedentis ad me datis, dilecte mi IOANNES ISACIDE, cognovi te nunc in Anglia degere et literis humanioribus criticisque operam navare. Non displicet mihi hoc studium, siquidem eo, a Patre tuo olim sic educatus, inclinare videris. Exhibebit Anglia multos in his commilitones, cum fertilis sit liberalium ingeniorum et eloquentiæ inprimis deditorum. Admones de Anglico privilegio, et in eo procurando tuam offers voluntatem; idque oportune admones, gratumque est quod offers. Quæro itaque omnem moveas lapidem, ut illud mature obtineam: si ante festum Pentecostes vel paulo post id fieri queat, votis meis apprime responderes. Efficies id per aliquem primariæ auctoritatis in Serenissimæ Reginæ ELISABETHÆ Cancellaria, quæ cum sit inter Heroinas nostri secuti non solum genere Regio splendidissima, sed etiam varia doctrina, quod alias in hoc sexu perrarum est, decoratissima, nihil addubito, quin doctrinis et studijs liberalibus, præsertim Astronomicis, quæ, ut ait noster Manilius,

clementissime et impense faveat, ea promovere inter alias Regales curas non dedignetur. Quo vero generalis aliqua forma constet scribendi eius diplomatis, mitto exemplum Cæsareani, tum quoque Regis Scotorum. Ex quibus perspicax conscriptor facile modum reperiet, quo reliquum illud consignandum sit. Neque tamen opus est præeuntes omnino sequi, sed fertile Anglorum ingenium facile rationem inveniet, qua singula terse et magnifice, ut artis regiæ promotioni accommoda et honorifica sint, concipiantur. Pollicitus est olim optimæ memoriæ DANIEL ROGERSIUS, amicus meus desideratissimus (in quo eruditio et humanitas pariter certabant) suum in tali privilegio procurando conscribendoque studium, quando is legatione nomine Serenissimæ Reginæ hîc in Dania functus me semel atque iterum invisere non est degravatus. Sed cum fata nimis immatura hunc tantum nobis præripuerint, haud dubito, quin in Cancellaria Latina Reginæ successor aliquis eius doctrinæ et virtuti non impar substitutus sit, cuius officio et beneficio id quod petimus privilegium non invite, uti spero, obtinebimus. Honorarium vicissim meo nomine gratitudinis ergo exhibendum offer et expone. Ego id, quicquid erit, quam primum de eo certior redditus fuero, patri tuo Amstelrodamum, ut ille tibi, restitui curabo. Vide itaque, mi ISACIDE, nequa mora nostris desiderijs aut ulla alia impedimenta obveniant. Habebis me ad tibi vicissim gratificandum non difficilem, et quid expectandum sit, mature significa. Ad quæstionem illam iocosam et nonnihil criticam antiqui LUCRETIJ, cum is sectam Philosophorum Deos eorumque providentiam inficiantem profiteretur, Venerem nihilominus, Æneadum genitricem, primordio sui operis, eiusque opem imploret, non habeo serio dicere, quomodo hæc resolvenda sit, siquidem non ad Veneris sidus cœleste, quod nos unâ cum ceteris subinde scrutamur, sed ad terrestrem illam Venerem, Æneadum, uti fingebant Poëtæ, matrem, et aliorum quoque hominum genitricem pertineat; cuius naturam et genealogiam Anglis ita perspectam esse existimo, tum quoque tuis Batavis, ut non opus sit Danos de his percontari. Meministi me solere dicere Anglos participare ex influentia potissimum ♀ ♃ ☿, unde alacres, mundi et iucundi sunt, tum quoque ingeniosi pariter et fœcundi. Est igitur hæc quæstio, licet non Angelica, Anglicana tamen et faceta. Quamobrem ab ijs potius quam a nobis eius enodationem edisces. Siquid tamen in his nostri valent lusus, crediderim LUCRETIUM ad imitationem aliorum Poëtarum sic exorsum esse, non quod revera aliquam Deam, quæ Venus appellaretur, aut ulla alia numina statueret. Ideoque sub hoc nomine voluptatem corpoream, quam etiam Deam subinde nuncupare non veretur, intellexisse arbitror. Verum tute cum alijs sodalibus hæc plenius dispicito. Ante omnia vero voluptatem animi vere Deam omnibus corporis illecebris anteponito. Sic te veræ Veneres, Charites et Musæ nunquam intermorituræ perpetuo redamabunt et sertis semper virentibus coronabunt. Vale et nostros in Anglia amicos, licet de facie non omnes notos, quos non paucos esse mihi persuadeo, diligenter ex me saluta, inprimis optimum illum et reverendum senem, virum excellentissimum THOMAM DIGGÆSEUM, si isthic locorum is degit. Obtinebunt hi et alij brevi nonnulla ex nostris Operibus, in quibus hos quoque permixtos Ducibus noscetur Olympi. Iamque iterum et multoties vale, mi IOANNES, et me sæpius tuis invise, hisque actutum rescribe.