Dudum Innocentius papa IV ad humilem supplicationem prioris et capituli ecclesie Ottoniensis ordinis s. Benedicti ecclesiam ipsam sub b. Petri et sua protectione gratiose suscepit et privilegio apostolico communivit, in primis statuens, ut ordo monasticus, qui secundum deum et s. Benedicti regulam in eadem ecclesia institutus dinoscebatur, perpetuis ibidem temporibus inviolabiliter observaretur, preterea quascunque possessiones quecunque bona ipsa ecclesia tunc juste et canonice possidebat aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis prestante domino poterat adipisci, firma eisdem priori et capitulo et successoribus suis et illibata permanerent, in quibus propriis vocabulis duxit exprimendum, videlicet locum ipsum, in quo prefata ecclesia sita erat, cum omnibus pertinentiis suis curiam Veronis cum balneo colonisA et molendinis ac aquarum decursibus, prata que dicuntur Bromath Pamath Akamath, silvam que dicitur Thorlund, redditus ad fabricam ipsius spectantes, qui denarii sancte <Marie>A dicuntur etc., prohibens insuper inter alia, ut infra parrochie eorundem religiosorum fines nullus sine assensu diocesani episcopi et ipsorum religiosorum cappellam seu oratorium de novo constituere auderet, salvis privilegiis Romanorum pontificum etc., ac alia privilegia concessit.

Et ne de premissis ab aliquibus hesitetur, et pro illorum subsistentia firmiori pro parte modernorum prioris et capituli dicte ecclesie supplicatur, quatenus omnia privilegia, ut prefertur, concessa necnon dictas apostolicas litteras et quecunque inde secuta ex vestra certa scientia confirmare et corroborare seu etiam innovare, et nichilominus pro augmentatione et utilitate ipsius ecclesie ei<s>dem priori fratribus et capitulo, ut festum reliquiarum dicte ecclesie in proximo die dominico ante festum corporis Christi annuatim inibi celebrari debeat, quodque prior, fratres et religiosi ipsius ecclesie extra annua officia togas et capucia honestas et honesta, quas et que per plures annos deferre consueverant, licite deferre possint, necnon quecunque possessiones et bona dicta ecclesia juste et canonice legitima prescriptione nunc obtinet et imposterum obtinereA contigerit, eisdem <priori>A fratribus et religiosis et successoribus <suis>A firma et illibata permaneant, nullusque quodA infra fines parrochialium ecclesiarum dicte ecclesie cathedrali subjectarum campanile sive aliud edificium in prejudicium et gravamen ipsius ecclesie cathedralis edificare presumat, perpetuo concedere dignemini.

Concessum de confirmatione et exhibeantur, in presentia pape. C. Ariminensis.

Datum Bononie 4. id. dec. anno 7.