af Sven Aggesen (1185)   Udgiver: M.Cl. Gertz (1917)   Tekst og udgave
forrige næste

| Hic Haraldus multo post tempore regali sceptro regni gubernabat imperium. Hic primus idolatrie respuens spurcitias Christi crucem adorauit. Qui dum emisisset exercitum ad petram pertrahendam immanissimam, quam in matris tumulo ob memoriale insignium destinauit erigendam, intestina orta seditione tum propter noue religionis ritum, tum propter seruitutis iugum intolerabile, popularis cepit efferuere tumultus. Ibi denique vulgaris cepit seuire in regem tumultuatio, ita vt ipsum a regno vna propellerent. Qui cursu celeri fugam arripiens »pedibus« enim »<timor> addidit alas« ad Sclauiam profugus vsque commeauit; vbi et pace impetrata primus vrbem fundasse dicitur, que nunc Hyumsburgh nuncupatur; cuius menia ab | archipresule Absalone ego Sueno solo conspexi equari. Quo exulante filius in regno subrogatur Sueno, cognomine Tygheskeg; qui fidem, quam profugus tandem pater abiecerat, verus dei cultor adoptauit, et sacri baptismatis vnda renatus ortodoxus factus verbi diuini per vniuersam regionem iussit semina propagari. Successu temporum interueniunt legati, vt discordia inter patrem profugum habita et filium regio regnantem solio ad concordiam reuocaretur. Statuit igitur rex, vt pater cum Slauis in <freto> <Grönœsund sibi> de pace occurrerent tractanda. Quo cum termino constituto rex cum Danorum | exercitu conuenisset, patris diu prestolatur aduentum. Interea Haraldus profugus, cuiusdam consiliarij sui suggestione monitus, scilicet Palnonis Tokki, qui binomius extitit, liburnam sibi celocem remis fabrefecit aptissimam, quam nautis adornauit probatissimis, cuique gubernatorem prefatum prefecit Palnonem Tokki, qui regi festinanter accelerabat occurrere. Qui dum ad Danorum peruenisset exercitum, ordinatis per foros remigijs puppim suam regis iussit dolum commentatus puppi applicare. Quibus sic ordinatis prima illucescente aurora regem clam in reclinario excitauit. Expergefactus autem rex sciscitatur, quisnam esset. »Nos« inquit »patris tui legati, ad te de pace tractanda transmissi.« | Quod cum didicisset, patris statum diligentius cupiens percunctari <paulo <rex> extra nauis subgrundam caput exseruit. Quem illico pretaxatus> Palno Toki per aures et capillos corripiens, licet frustra renitentem, sue naui nisu potentior extraxit inuitum, et, licet pauxillum clamore perstreperet, ceteris ignaris et quiescentibus remorum impulsu fugam vehementius accelerabat. Nec prius restitit, antequam ad vrbem prefatam peruenisset. Quem Sclaui contuentes, populari orta seditione, diuersis captiuatum mortibus tormentisque exquisitis adiudicabant. Verum pars electa primatum precellebat consilio saniori. Consultius namque autumabant censu eum plurimo redimendum, vnde Sclauia perenniter locupletata gauderet, opibus | Danorum exhaustis, quam breui morte trucidatus interiret. Modicum namque communi cederet vtilitati, si captiuus mortis dampnaretur exterminio. Delegantur itaque legati, qui regno renuntient, quatenus regem trino argenti et auri redimant pondere; quod diu exequi non distulerunt. Namque vniuerso ferme regni censu coadunato, occurrentibus in Winningha cum rege captiuato Slauis, Dani regem redimere non detrectabant. At vbi census eius solutioni non sufficeret, decreuerunt matrone suis ornatibus mammone inferioritatem in regis coaugere redemptionem. Namque annulos, armillas, inaures et monilia <ac> torques queque regio censui adicientes sufficienter augebant. | Quo expleto, a rege Dani syluarum et nemorum primo communia impetrarunt. Mulieribus quoque, eo quod prius paterne prorsus hereditatis essent exsortes, ob matronarum fauorem et benefitiorum collationem posteris primus tribuit, quatenus soror fratri de cetero in media familie herciscunde portione communicaret. Omni namque rationi consentaneum arbitratus <est>, sincere dilectionis exhibitionem benefitiorumque collationem pari vice recumpensari, ac si diceret scilicet: 'eadem mensura, qua mensi fueritis, remetietur uobis.'