Tekst og udgave
forrige næste

I. dei gratia Roskildensis episcopus. dilectis sibi in Christo . . aduocat[o c]onsilio. et communi ciuitatis Lybicensis. salutem in domino. ♦ Quamuis a uobis et piratis uestris ultra id quod de facili estimari potest/ nobis et ecclesie nostre Roskildensi magna dampna. et multiplices iniurie sunt illate/ castrum et uillam de Køpmannæhafn/ ac plura maneria ad mensam nostram episcopalem spectantia/ ac ecclesias eiusdem loci conburendo/ et bonis pluribus spoliando\ homines etiam dicte ecclesie captiuando/ super quibus/ uos auctoritate domini pape aliquando fecimus in iudicio conueniri/ attendentes tamen uerbum apostoli in iudicio contendi prohibentis/ simulque considerantes quod nobis et ecclesie nostre et amicis nostris per litteras uestras patentes/ stabilis amicicia promittatur\ notum facimus omnibus presentes litteras inspecturis/ quod nos de omnibus predictis/ uos conscientie uestre relinquimus in tantum/ ut cum non dimittatur peccatum/ nisi restituatur ablatum/ uos tam de restitutione ablatorum\ quam de satisfactione/ pro illatis nobis iniuriis ita disponatis\ ut secura conscientia coram Iesu Christo in examine districti iudicii/ securi respondere ualeatis. ♦ Datum apud Skielfiskør. anno domini. mo. cco. quinquagesimo. tercio. viio. kalendas augusti.

1 I. = Iacobus.

— aduocat[o c]onsilio] cf. p. 777, 70.

7: cf. nr. 34.

8: cf. 1 Cor. 6.

Jakob, af Guds Naade Biskop i Roskilde, til sine Venner i Kristus, .. Foged, Raad og Borgerskabet i Staden Lübeck, Hilsen med Gud.

Endskønt I og Eders Sørøvere ud over hvad man uden Vanskelighed kan vurdere har tilføjet os og Roskilde Kirke store Tab og mangfoldige Forurettelser ved at sætte Ild paa Københavns Borg og By og flere Gaarde, der hører til vort Bispebord, og Kirker sammesteds, ved at røve adskilligt Gods samt tage den nævnte Kirkes Mænd til Fange, i hvilken Anledning vi med den hellige Faders Myndighed i sin Tid lod Eder stævne for Retten, vil vi dog betænke Apostelens Ord, der forbyder at trættes for Retten, og tage i Betragtning, at der i Eders aabne Brev loves os, vor Kirke og vore Venner ubrødeligt Venskab. Vi gør derfor vitterligt for alle, der ser dette Brev, at vi, hvad angaar alt det ovennævnte, overlader Eder at afgøre Sagen med Eders egen Samvittighed paa den Betingelse, at I — eftersom Eders Synd ikke forlades, medmindre det røvede atter overdrages os — angaaende saavel det røvedes Tilbagegivelse som Bøden for de Forurettelser, der er overgaaet os, træffer en saadan Beslutning, at I med tryg Samvittighed trygt kan staa til Ansvar for Jesu Kristi Aasyn paa Dommedag. Givet i Skelskør i det Herrens Aar 1253 den 26. Juli.